ΨΑΛΜΟΣ 29
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς ᾠδῆς τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ οἴκου·
Δαυΐδ.
Ψαλ. 29,2 Ὑψώσω σε, Κύριε, ὅτι ὑπέλαβές
με καὶ οὐκ εὔφρανας τοὺς ἐχθρούς μου ἐπ᾿ ἐμέ.
Ψαλ. 29,2 Θα σε δοξολογήσω και θα σε υπερυψωσω με
ευγνωμοσύνην, Κυριε, διότι με υπεβάστασες και με εστήριξες και δεν επέτρεψες να
ευφρανθούν οι εχθροί μου από ενδεχομένην πτώσιν και καταστροφήν μου.
Ψαλ. 29,3 Κύριε ὁ Θεός μου, ἐκέκραξα
πρὸς σέ, καὶ ἰάσω με·
Ψαλ. 29,3 Κυριε ο Θεός μου, εφώναξα προς σε με όλην μου την
δύναμιν από την κλίνην της ασθενείας μου και συ με εθεράπευσες.
Ψαλ. 29,4 Κύριε, ἀνήγαγες ἐξ ᾅδου τὴν
ψυχήν μου, ἔσωσάς με ἀπὸ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον.
Ψαλ. 29,4 Από αυτόν τον άδην ανέβασες και επανέφερες την
ψυχήν μου. Με έσωσες και δεν αφήκες να συγκαταριθμηθώ με τους νεκρούς, οι
οποίοι οδηγούνται στον τάφον.
Ψαλ. 29,5 ψάλατε τῷ Κυρίῳ, οἱ ὅσιοι αὐτοῦ,
καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ·
Ψαλ. 29,5 Ας δοξολογήσουν και ας ευχαριστήσουν τον Κυριον
μαζή μου όλοι, όσοι είναι αφοσιωμένοι εις αυτόν. Να διατηρήτε ζωηράν στον νουν
και την καρδίαν σας την ανάμνησιν της αγιότητός του και της απείρου τελειότητος
και να δοξολογήτε το άγιον Ονομά του.
Ψαλ. 29,6 ὅτι ὀργὴ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ,
καὶ ζωὴ ἐν τῷ θελήματι αὐτοῦ· τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμὸς καὶ εἰς τὸ πρωΐ ἀγαλλίασις.
Ψαλ. 29,6 Δοξολογήσατέ τον, διότι, σαν δίκαιος που είναι,
αφήνει να εκσπάση η αγανάκτησίς του και να εκδηλωθή ως οργή και τιμωρία κατά
των ασεβών. Αλλά και από το θέλημά του και την ευσπλαγχνίαν του χορηγείται η
ζωή και το έλεος στους αγαπώντας αυτόν, διότι είναι πανάγαθος και ελεήμων. Εάν
το βράδυ θα διανυκτερεύη μαζή σας, σαν παροδικός επισκέπτης, ο κλαυθμός, την
πρωΐαν όμως θα έλθη από τον Κυριον η χαρά και η ευφροσύνη.
Ψαλ. 29,7 ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ εὐθηνίᾳ
μου· οὐ μὴ σαλευθῶ εἰς τὸν αἰῶνα.
Ψαλ. 29,7 Ανόητος εγώ, βυθισμένος εις τα πλούσια υλικά
αγαθά, είπα εν τη ανοησία μου. Δεν θα μετακινηθώ από την κατάστασιν αυτήν της
ευτυχίας.
Ψαλ. 29,8 Κύριε, ἐν τῷ θελήματί σου
παρέσχου τῷ κάλλει μου δύναμιν· ἀπέστρεψας δὲ τὸ πρόσωπόν σου καὶ ἐγενήθην
τεταραγμένος.
Ψαλ. 29,8 Κυριε, ελησμόνησα ότι συ με την καλωσύνην σου μου
έδωσες δύναμιν εις ο,τι καλόν έχω. Πικραμμένος όμως συ από την ματαιοφροσύνην
μου έστρεψες αλλού το πρόσωπόν σου. Και εγώ τότε περιέπεσα εις ταραχήν και
σύγχυσιν.
Ψαλ. 29,9 πρὸς σέ, Κύριε, κεκράξομαι,
καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου δεηθήσομαι.
Ψαλ. 29,9 Προς σε, λοιπόν, Κυριε, κράζω· προς σε τον Θεόν
μου απευθύνω και θα απευθύνω την δέησιν αυτήν.
Ψαλ. 29,10 τίς ὠφέλεια ἐν τῷ αἵματί μου ἐν
τῷ καταβαίνειν με εἰς διαφθοράν; μὴ ἐξομολογήσεταί σοι χοῦς ἢ ἀναγγελεῖ τὴν ἀλήθειάν
σου;
Ψαλ. 29,10 Ποία ωφέλεια θα προέλθη, εάν χύσω το αίμά μου και
καταβώ εις την αποσύνθεσιν του τάφου; Μηπως από το χώμα του τάφου το
αποσυντεθειμένον σώμα μου θα αναπέμψη εις σε δοξολογίαν η θα διακηρύξη και θα
διαλαλήση την αλήθειάν σου;
Ψαλ. 29,11 ἤκουσε Κύριος, καὶ ἠλέησέ με,
Κύριος ἐγενήθη βοηθός μου.
Ψαλ. 29,11 Αφησε με, λοιπόν, Κυριε εις την ζωήν. Ο Κυριος
ήκουσε την προσευχήν μου και με ηλέησεν. Ο Κυριος έγινε και πάλιν βοηθός μου.
Ψαλ. 29,12 ἔστρεψας τὸν κοπετόν μου εἰς
χαρὰν ἐμοί, διέῤῥηξας τὸν σάκκον μου καὶ περιέζωσάς με εὐφροσύνην,
Ψαλ. 29,12 Ζυ, Κυριε, μετέβαλες τον θρήνον μου εις χαράν,
έσχισες τον τρίχινον σάκκον, που φορούσα εις ένδειξιν του πένθους και της
ταπεινώσεώς μου, και με επλημμύρισες και με περιέβαλες με ευφροσύνην·
Ψαλ. 29,13 ὅπως ἂν ψάλῃ σοι ἡ δόξα μου καὶ
οὐ μὴ κατανυγῶ. Κύριε ὁ Θεός μου, εἰς τὸν αἰῶνα ἐξομολογήσομαί σοι.
Ψαλ. 29,13 δια να ψάλη έτσι προς σε ύμνους δοξολογίας και
ευγνωμοσύνης η ψυχή μου και να μη κυριευθώ από λύπην και παραμελήσω την δοξολογίαν
σου. Κυριε και Θεέ μου, πάντοτε θα σε δοξολογώ.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.